Bir yokuş önümdeki bilmem görüyor musunuz

Yarıladıkça genzimi sızlatan yorgunluğu 

Durasım da var bir yerde ama

Hayat işte eli sırtımda 

İtekliyor sürekli

Bayır aşağı koşmak vardı şimdi

Kollarımı yana açıp her an uçacakmışım gibi hissetmek

Düşmekten korkmak 

Ama bi o kadar da cesaret dolmak

Özgür olmak vardı en çok

O da zor gibi 

Bi önceki yokuştan kurtulunca o da tamam zannediyordum çünkü

Zannettiklerim hep yaşadığım kadarmış

Meğer aştığım her yokuş

İki teker mesafesi kadarmış