Bu gece son mumları üflemeye geldik sevgilim... Yarın yeniden bir aşk doğacak bu bedende ve yine hücrelerine kadar seveceğim seni... Görmediğim, sana anlatamadığım ve yan yana yürüyemediğimiz ne varsa, aslında biliyor musun diye başlayan milyonlarca anlatımı tek tek işledim. Yıl dediğin kalbe bir emir gibi; tüketmeye hazırlanmış saati zirhlanmış gidiyor,
Ne zaman ölmüşsün ben yasını tutamadan , ben ne zamandır yapa yalnız nefes almayı öğrendim bilemedim. Üstelik her akşam sıcak çorbamızı içtiğimiz masanın başında yine senin silüetin...
İçimde taşıdığım o büyük boşluğu nasıl da görmemişim siluetin tam; içi boş...
Çok biriz ve aslında yokuz...
Ah canim sevdiğim sen bana öğretmişsin hem var gibi yaşayıp aslında yavaş yavaş yok etmeyi.. Şimdi bu medcezirin içinde tekrar nasıl tohumlanırım seninle sana rağmen bilmiyorum...
Bu gece son mumları üfleyeceğiz , sen yolunu çizeceksin ben seninle olan yılları ve yok saydığım yılları bariştiricagim. Yarın yeniden bir aşk doğacak bu bedende. Beni bu kadar buyuttugun için çocuklarımdan öpeceğim seni... yaşanılan, seninle olan her şeye seninle ve sana rağmen çok seveceğim seni...
yolun açık olsun....
