Taşınmış toprakla temizlenen

Katran zifti lekeli uzun bir yol

Sıra sıra dizilmiş beyaz bulutlar

Kuşatmaktadır dört bir yanı

Selamlar hesapsız kalır

Bedenler gölgesiz

Aklın çocukluktan kalma anılarda

Yolu aydınlatan sokak lambası mesela

Gözünü servi ağaçları alır

Omzunda ağır bir yük

Ruhun ayaz keserken

Ağaçların gölgesi kimin içindir

Bir kuşak boyunca

Açılır yediverenler

Gökte görülür

Bazen de bir toprak parçasında

Yedi rengi birden taşır

Açılırken her sefer

İnsan gibidir hikayesi

Sığar yaprakları arasına

Ölüm de hayat da

Uzun olmayan bir yolda

Adımlar yavaş zihinler dalgalı

Bırakılmak için ayak altına

Omuzlar üstünde taşınırsın

Ruhunu kaplarken bulantı