Üşüdüm!

Üstümde yeşil bir örtü,

Isıtan.

Ama elektrikler yok,

Isıtıyor da yine?

Olmasa zihnim

Ya da otuz dörtte olsa falan

Anlarımda, yok.


Bir otogarın kenarındayım,

Gece üç civarı.

Aaahhh...

Olur mu yine üşümem,

Üşümüyorum!

Aynaya bakınca görünen tek bir şey olsa keşke

Bu curcuna niye?

Neyse.

Bir sigara yakıp dalı tutuşturuyorum

Yanıyor, yanıyor...

Kendi elimizle bitirdiğimiz insanlık gibi

Yandıkça bendimiz

Dal, yana yana yok oluyor

Bendimiz yok ola ola biz de yanıyoruz.

Acım bana yetiyor ey leş dünya,

Ölüyorum

Daha almadın mı hevesini benden

Bitmedi mi daha yaşatacakların

Otuz dörde yarım var

Nefes almaya çırpınıyorum, kırma daha fazla kanatlarımı!

Zehrimi akıtıyorum kağıtlara da ne oluyor?

Alıp gitarımı bağıra çağıra kusuyorum içimi de

Önümden geçen hikayelere,

Ne oluyor benler?

"Nefes almanı sağlıyor ya" kaçınılmaz


Kafam şimdi yere doğru ilerlemekte

Kelimeler yetmiyor

Tavana kilit gözlerim,

Düşünceler kafamda silsile

Yatağa siniyorum, battıkça batıyorum içine


Sabahı görmem belki

Belki bugün belki yarın

Bir gün belki de göstermez leş dünya

Der ki "Yetti artık"

Belli zaten otuz dört, demese ne çıkar sanki?