Yollar ayrılalım diye mi var aziz?
Bir hapishane hücresi mahkûmu gibiyim kendi içimde. Cevaplayamadığım onca soru ve beraberinde onca bulanıklık ayağıma çelme taktı aziz.
Sahi, ne diyordum, yollar ayrılalım diye mi var? Bütün sevdiklerimiz hep gidiyor. Ya da biz gitmek zorunda kalıyoruz. Bu yollar neden var aziz, anlat bana.
Ben anlamıyorum artık. Zaten kendi varlığımı anlayamadım. Bir de yolların varlığını sorgulama süreci başladı bende. Bilmem bu yol nereye çıkar?
Aziz, sahi, hepimizin sonu bu bankta öylece oturup hayatımızdan gelip geçenleri düşünmek mi olacak?
Henüz çok gencim ama sürekli ben bunu düşünür oldum.
Bakıyorum da aziz, herkesin yolu belli. Bir benim yolum yok.
Yolsuzum.
Bana yol yaratabilir miyiz aziz? Ne olur yaratabiliriz de. Bu kaybolmuşluk Berfin'i unutturuyor bana...
