Sanki yapmakta olduğum neredeyse her şey anlamsızmış, hiçbir yere varmıyor ve de varmayacakmış gibi hissediyorum… Az biraz çaba gösterip anında majör sonuçlar almayı beklemiyorum elbette. Büyük ölçüde sabırsızın teki olduğumu da düşünmüyorum. Ufak tefek de olsa bir gelişim, ilerleme görebilmek istiyorum sadece. Bunun için daha ne kadar beklemem gerek, öngöremiyorum. Kendimce yapmakta olduğum birçok şey boşa mı hakikaten, bilmiyorum. Yalnızca bir açıklık görebilmeyi umuyorum. Baş koyduğum yolların bana açık olduğunu gösteren bir açıklık, yol açıklığı... Benim istiyor olduğum şeylerin de beni istiyor olduğunu hissettiren rast gidişler silsilesi ve bu doğrultuda yolumun açılması, akması...

 

Bu zamana dek baş koyduğum pek çok yolun ilerleyiş sürecinde birçok şey rast gitmediği, elimden geldiğince çaba göstermeme rağmen başarılı sonuçlara bir türlü ulaşamadığım, o yol doğrultusunda yaptığım neredeyse hiçbir şey herhangi bir yere varmadığı için yaşadığım hüsran ve hayal kırıklığının beni ele geçirmesine karşı koymadım, izin verdim hep. Bazılarında hemen vazgeçiverdim, bazılarında ise yıllarca direndim. Fakat sonuç çoğunlukla aynı yere çıktı: Her ne yapıyorsam, onu yapmayı eninde sonunda bırakmayı seçtim. Onun mevcudiyetini hayatımdan süpürdüm, sildim. Ve şimdi, yeni yeni idrak etmeye başlıyorum ki; geçmişte vazgeçme, bırakma doğrultusunda yaptığım seçimler hiçbir şey kazandırmadı bana. Bırakmaksızın devam ettiğim süreç içerisinde de spesifik kazanımlarım, net ve belirgin başarılarım yoktu, evet fakat en azından üretmeyi, kendimce çaba göstermeyi sürdürüyordum yine de. O şeyler her ne kadar yeterince görülmese, beğenilmese, takdir edilmese de; bir şeyler yapıyor, kendi çapımda bir şeyler ortaya koyuyordum işte. Bazen kısa, bazen uzun vadede olumlu, başarılı sonuçların en minimalini dahi göremediğim için, keyif aldığım pek çok şeyi bıraktım geçmişte. Ve söz konusu bırakma tercihinin de bana kazandırdığı hiçbir şey olmadığını görebiliyorum şimdi...


Yenmeye çalışıyorum. Oldukça belirgin, somut sonuçlar görme yönündeki istek ve beklentimi yenmeye çalışıyorum. Her ne kadar madde dünyasıyla ezelden beridir uyumlanamadığımı her fırsatta ifade ediyor olsam da, inanılmaz somut oluşlar görmeyi isteyen ve bekleyen bir veçhem de var, kabul ediyorum. Bunu aşmaya çalışıyorum. Sanki somut anlamda başarılı oluşlar gerçekleşmezse; hiçbir gelişme, ilerleme kat edememiş gibi hissediyorum mesela. Soyut anlamda oluyordur belki bir şeyler fakat soyut, somuta başarılı ve kaliteli bir biçimde taşınmadıkça benim için hiçbir manası yokmuş gibi bir tablo çıkıyor ortaya, gözlemlediğim kadarıyla. Bu doğrultuda hissetmek, düşünmek midir esas aklıselim olan, ayakları yere sağlam basan yoksa sağlıksız bir yaklaşım biçimi midir bu, henüz bilmiyorum...


Somut düzlemde belirgin, başarılı herhangi bir sonuç göremememe rağmen soyut düzlemde gelişmekte, ilerlemekte, dönüşmekte olduğumu düşünüp kendimi buna inandırmak; kendimi kandırmak, kendime zerre dürüst olmamakmış gibi geliyor bana açıkçası… Fakat sırf somut anlamda olumlu sonuçlar alamıyorum diye, bana iyi hissettiren ve yapmaktan keyif aldığım şeyleri bırakmayı, hayatımdan tamamıyla çıkarmayı seçmenin de hiçbir yararı olmadığını gözlemlediğim için onları bırakmayı, onlardan vazgeçmeyi tercih etmiyorum artık. İşte bunu çok daha kararlı ve istikrarımı korumam daha muhtemel olacak biçimde yapabilmem için bu konuya ilişkin bakış açımı dönüştürmem gerektiğine kanaat getirdim.


Yapmayı, üretmeyi, ortaya koymayı seçtiğim şeyler dışarıdan, diğer insanlar tarafından beğenilmese, takdir edilmese hatta direkt görülmese dahi keyif almaya devam ettiğim sürece o şeyleri yapmayı, üretmeyi, ortaya koymayı sürdürmeyi seçiyorum... Bir yola baş koyduğumda; birtakım şeyler olmuyormuş, rast gitmiyormuş gibi göründüğünde hatta öyle görünmenin ötesinde, hakikaten başarılı herhangi bir oluş gözlemlemediğimde dahi o yola anında küsmemeyi, omuzlarımı silkip kendimi o yoldan geri çekmemeyi seçiyorum artık... Bunun için en ufak ya da en kocamanından bir hüsran, hayal kırıklığı hissiyatının beni ele geçirmesine izin vermemem gerektiğinin ayırdındayım. İrademi, kontrol mekanizmamı, netliğimi ve kararlılığımı korumam gerektiğinin farkındayım. İçimdeki karanlık, beni aşağı çeken ve hayatta genel anlamda istikrarlılığımı bölen bu gölge yönümü aşmayı umut ediyorum bu şekilde...