Issız bir yolcusun sen çocuk!
Kapısı kapanmış bir hancı
Gözlerini ufuğa açan
Hayata ağlayarak başlayan bir bebek.
Yolunu kaybetmiş bir izci,
Alev alamamış bir ateşsin.
Kayıpsın sen yoklukta,
Aslında bu imkansız
Çünkü sen var olamamışsın daha.
Rüyamdaki küçük perisin sen,
İnsanın içini titreten sesiyle,
Dansıyla, neşesiyle
Sen yoksun aslında çocuk!
Kavuşmamışsın daha varlığa,
Maddenin karanlık yüzüne.
İmkansızlık aleminin dibinde
Sen mucizelerin en büyüğüsün,
Yoksun; ama varsın.
Gözlerimi dünyaya kapadığımda,
Bütün duyularımı susturduğumda,
Varlığın belli sadece senin
Çünkü sen yoksun burada
Sen ruhumun bir parçası,
Korkularımın ifadesi,
İçimdeki hayat, merak ve acısın.
Yani sen bensin; ama yoksun.
