Yol değiştirir insanı. 

Yol var eder. 

Yol ile hayatına çeki düzen verir.

Ayrıldığı yerde bırakacaklarını belirler. Yanına alacakları kadar kıymetlidir vazgeçebildikleri.

Yeniye açılmanın zorluğu ile yarışan mevcudu koruma arzusu tozu toprağı birbirine katar. Yön bozulur, zaman kareye düşen mesafe bozulur, duyular bozulur. Her zamanki dayanağı ile çaresizce baş başa kalır. Kendine ışık hızında sebepler ve mazeretler arayan zihnini susturmayı başarabildiğindeyse, göğüs kafesinde duyacağı ses fısıldar hakikati.

Kaybolmayı, kaybetmeyi, kayıplara karışmayı göze almayan insan ne cüretle varmayı tahayyül edebilir?

Yol değiştirir insanı. 

Zamanı kendine sırdaş edip yoğurur varlığını.

Yol var eder. 

Heybesine kattıkları kadar kendine ben inşa eder. 

Yol ile hayatına çeki düzen verir. Ya da vermez. Yürür gider. Hiçbir formüle sığmadan, hiçbir kalıba uymadan, yaratılmışlığın acziyetinde kaybolur karanlıkta.


20.11.23, 01:04