Yollar içerilerinde insanları barındırırlar, insanlar yolları. Durmaksızın akıp giden ve ardında ekmek kırıntılarından baska birsey bırakmayan zaman , ölür ve öldürür.
Ve Ben bulutları izlerken bir aksamüstü, kendi icimde dağılır , gökyüzüne karışırım. Umduğum güneşin beni icerisinde dağıtması ve aydınlıklar arasında büyütmesidir. Oysa tersi olur hep , güneş bakışlarımdan ve asiliğimden çekinir , mavilikleri ardına saklayıp , bana karanlıkları yollar , yagmurlar arasında , cezalandırılarak tekrardan düşerim , yeryüzüne.
