Ey gönlünden düştüğüm
z'amansız bulut!
Ummanlara sıkıştırdığın bu katre
sonu görünmeyen yolun
ahirinde beklerken
sen misin halen
varamadığı sonun
evvelinden dönen!
Oysa gözlerin
gözlerim kadar yakındır
sözlerin
düşlerim kadar uzak...
Hercai süzülen
sayesin gökyüzünde
aramızdaki ufuk çizgisi
hakikatin
fersah fersah ötesinde...
Yalnız kendini mi?
zamanı da yaşlandırdın
ruhum sana tazeyken
yüreğim değil
sığındığım umman yoruldu
yolunu g'özlemekten...
