Gecenin ilerleyen vakti, benimle üç
Bu önemli değil belki ağaca
Dalındaki yaprak, vaktini bilir
Eğer solmadıysa baharda
Güz dökülüyor yoluma, dünyadan
Saçlarımı savuran rüzgar, biliyor toplamayı
Ben çok önceleri kuşlara uçurdum.
Ağaçlara annemin gölgesinden düştüğüm gün anlattım.
Birin yanına beni eklersen,
Yalnızlığa bir eklemiş olursun.
Asfaltını seriyor önüme, hayat
Yürümek, hüznünü başlatıyor gitmelerin
Bu kadar büyükken ellerim, annem büyükken benden,
Ve olanca gücümle koşarken, gençtim.
Bilinir geometride, bilinmez ama
Teğet geçtim yaşamak denen sevabı,
Uzandım boylu boyunca iki bin yirmi.
Şimdi ruhumu yemlerken asfaltta
Rüyalarıma gelirken Hızır, gelmezken annem
Yediler, kırklar ve ömür diyorum.
Kaldırımlardan kalkıyor ölüm, toparlanın kaçırmayalım.
