Görüyorum dedi gözlerindeki yorgunluğu.
Anlatamadım,anlatamazdım.
Aslında içimde nelerin yok olduğunu.
Giderken beraberinde götürdüğü ruhumun,
Yokluğunun zincirleri ile beni nasıl boğduğunu.
Her şey tam yoluna girdi derken,
Çalan bir şarkı ile içimde tekrar var olduğunu.
Denesem de her ne kadar unutmayı,
Acı veriyor hala, yüreğimdeki boşluğu.
Gece olup da kafamı yastığa koyduğum vakit;
Zihnimde yürüyor olduğum anılar yolu.
Aramızdaki uçurumları aşmaya çalıştıkça,
Ellerimin daha da kana bulanıyor oluşu.
Gün geçtikçe zifirileşen umutlarıma,
Giderek derinleşen yarama rağmen,
Zorluklar karşısında nasıl ayakta durduğumu.
Tüm bunlar geçerken aklımdan,
Sadece baktım gözlerinin içine,
Umut etmeye çalıştım anlıyor oluşunu.
