Üstüme çöken yoğun bir sis bulutunun ardından etrafı görmeye çalışıyorum. Mutsuzluk, hüzün ve yalnızlık dışındaki duyguları görmek, onlara tutunmak ve onlarla yaşamak istiyorum. Bunu ne kadar istesem de bir süredir başaramıyorum. Ne yapmam gerektiğini bilemiyorum, aslında biliyor gibiyim ama emin değilim. Şu ara sadece yalnız kalmam gerektiğini düşünüyorum, kendimle baş başa kalıp hayatımı gözden geçirmem gerekiyor. Ama bunu yaparken ya da bunu yaptıktan sonra daha da umutsuzluğa sürüklenirim korkusu yaşadığımdan bundan kaçınıyorum. Çok yoruldum, kafam kalbim düşüncelerim hepsi karmakarışık. Nerede bulunmam gerekiyor, ne yapmam gerekiyor? Bütün bunları oturup düşünmeli ve sadece kendimle olmalıyım. Ama ya bu yalnızlığa gidip de oradan dönemezsem? Ya arada sırada gülen yüzüm artık hiç gülemezse? Bütün bunlara cevap aramak ve kendimle yüzleşmek için güç topluyorum. Buna kararlıyım, sadece biraz erteliyorum. Umarım çok yakında başarabilirim.