Çok yorgunum

Uzanan elleri bile tutacak mecalim yok

Çünkü unutup es geçemem ben dünyanın bana yaptıklarını

Duygularla yaşarken ölmeye cesaret,

yaşamayı bırakınca ölmeye sebep bulamam

Hep bir eksiğimi bulur süründürür hayat beni

Bıktım artık, ensemden tutar çeker sürekli geçmiş


Ağır aksaktı umutlarım, geride bıraktım 

Yarım yamalak duygularla doluydum

Yaralı bir kalp yerine duygusuz bir canavar olmayı seçtim

Bu sefer de yaşamaktan geçtim

Asla bulamadım ortasını kendimin

Ya hep ya da hiçti her şey

Kararlarım bir neşter kadar keskin,

mutluluk kadar imkansızdı

Karanlıktı hükmeden hayata ve ben hiç iyi göremezdim karanlıkta