Bitap sahafi susma

Der: Yok mu bir yardım eli

Özür diler herkes (biz seni anlamayız)

Alınma (ama)- yolun yol değil


Öyledir işte her şey biraz çetrefilli şaşkın

Der: Ölüm yaz bana gideyim

Yolun kenarından

Usulundan varsa bir tüttüreyim (anca öyle)


Sen yorma kendini gel şöyle


Evi verenin aklına sağ afiyet

Der: Az kaldı gözlerimi sel basacaktı (ama yendik)

Has taştır ki hiç yıkılmaz/dökülmez

Sahafçıya evi verenin mezarındaki gedik


Sorarsın yok mu bunun bir

başı sonu, ortası

Der: Var elbet ama ecvef olmadan (evvelsi zaman)

Bu kadarı kâfi gelir ve gider /bizden

Sorarsın, nereden gözlerinden belli

Bu tam heyhat kaderinin aynısı (onun)

Üzülür(sünüz)

Sahafçıya bi' Fatiha