Ruz-u şeb âfitâb sayende,
Gönlüm pare pare ağlamakta.
Sensizlik vurdu ruhuma,
Duyulmaz artık vaveyla.
Leyl-ü nehar sevsem seni,
Kavî gelmez bu yürek.
Sâl-ı hafî olsa aşk,
Hasbelkader,
En derûn demi,
Sevmez bu yürek.
Tahakküm olsa gerek,
Bedbin olamaz yürek.
Mültefit olsa sevgili,
Aşık olur bu yürek.
Zeyrek olur mu hiç,
Kimsesiz bu yürek.
Severiz biz seni,
Ben ve yürek.
Tenâkuz olsa gerek,
Sevmek ve sevmemek.
Seviyorum diyorum işte,
Yüreğime Mahperi gerek.
Gökçe severim seni,
Suyun en güzel çiçeği.
Bahtiyar eyledin kalbimi,
Âdeta bir nilüfer gibi...