Yürüdüğü yolları, gördüğü güzellikleri, duyduğu şarkıları paylaşmak istediğinde; aynada kendi yüzüyle karşılaşmanın tarîfsizliği içinde boğuluyordu. Solgun bir çiçeğin cânlanmak için yüzünü güneşe çevirdiği gibi çevirdi yüzünü, o masmavi göğe!
Adımları yorgun, umutları durgun.
Kalbi hep vurgun...
Lâkin hiçbir tren varmıyor.
Rüyalarındaki efsûnlu diyâra.
Yarım umut, tam hüzün.
Gülmüyor artık, mahzûn sözün.