Yavaşça yürüyorum, şehrin ayazında.
Yüzüme vuruyor, yalnızlık
Tokat atarcasına
Ya da bir kroşe,
Nakavt etti, tek seferde.
İğneyi batırmamıştım hiç
Kendime,
Çuvaldızı da batırmam artık.
Her ikisi de sevdiklerime
Güneşe benzetmekten vazgeçtim sevdiklerimi
Tepeme çıkardıkça kaybettim gölgemi.
Onlar, sonbaharda dökülen yapraklar
Ezerek yürüyorum.
Ayağımın altındalar,
Bir tekmeyle dağıldılar.
Kafam yerde, yürüyorum.
Bakmıyorum karşıya,
Bilmiyorum nereye gitmem gerektiğini
Yine bir bilinmezin ortasında
Yürüyorum, kimsesiz yollarda.
Kaldırırsam kafamı o anda
Tam da karşımda hayali.
Bakmak istemiyorum, artık ona.
Ne de olsa her gece uykumda.
Yavaş adımlarla yürüyorum,
Ayaz var hâlâ.
Kurşun gibi işliyor gözlerime,
Göz bebeğim vuruldu sonunda.
Kan akıyor artık gözlerimden.
Yağmur gibi damlıyor,
Ve süzülüyor sakallarımın içinden.
Bilmiyorum, nereye gidecek?
Bilmiyorum, nereye gideceğim?
Yürüyorum yalnızlığımla.
Eze eze yürüyorum, sevdiklerimin üzerinden.
Bıraktım, düşen kırk parçayı da yüzümden.
Seviniyorum, gölgem ezilmeyecek.
Onların yüzünden.
Yeni bir yol göründü, ileride.
Bir de tabela var köşede,
"Onuncu köy, 10 km”
Müsaadenizle...
burhan13s
2021-04-25T02:19:13+03:00Teşekkür ederim, eksik olmayın. :)
Gül Kurusu
2021-04-25T01:53:21+03:00Aklına sağlık :)