Yürüyorum,
İstiklal caddesinde.
Bu insan cümbüşünde,
Kaç defa kendime sordum.
Ya oysa diye…
Sonra,
Sen sandığım başkaları,
Takılıp kaldılar,
Bu aşkın gümrüğünde.
Oysa,
Herkes bir hevesle yürür,
Bu şehirde,
Seven sevdiğine yaslanır,
Anneler çocuklarıyla el-ele,
Kedilerin bile başları okşanır.
Sonra kuşlar bile hep beraber,
Yüzerler,
Gökyüzünün mavisinde.
Bense tek başıma,
Yürüyorum, ellerim ceplerimde,
Anlıyorum,
Bir düzen kurulmuş çoktan,
Herkes ve her şey yerli yerinde.
Bir şehir, bir dünya akıyor dışarıda,
Yokluğuma aldırmadan..
O benden,
Bense ondan mahrum,
Yani ikimizde birbirimizden azade ..
Yürüyorum ve en azından,
Kimsenin adımlarını takip etmeden,
Gün tükeniyor,
Üstüme karabasan gibi çöküyor,
Bu ıssız, soğuk gece..
Başımı kaldırıp bakıyorum,
Bir ben kalmışım,
Yapayalnız,
Bir ben kalmışım,
Sebebsiz yere sensiz.
Bir ben kalmışım,
Hüzünlü ve ağlamaklı sokaklarda…
Cevapsız bir soru dudaklarımda,
Boşlukta yankı bile bulmayan,
Bir fısıltıyla,
Aşk,
Ağzımda bir hece…
28.09.2024
