uzaklardaydım, yusuf'u gördüm.

gülümsüyordu bana o karanlıktan.

yüzünü seçemiyordum ama gülümsüyordu.

usulca bağrını açıp

allah'a haykırıyordu.


bir şiirden hatıraydı bana yusuf.

yanlışlıkla gördüm, yanlışlıkla görmek istemezdim.

ben seni arıyordum


şehrim bombalandığından beri,

gülümseyen hanımların gölgesinden,

yavaş yavaş kendi özgürlüğümü yaratıyorum.

sonsuz tane ham maddeden oluşan düşlerime,

her gün senden bana kalan bir parçanı ekliyorum.


yusuf... yusuf gitti. 

onu kaybettim

ben hâlâ seni arıyordum.


kelime haznem seni görünce daralıyor,

yüzünü çimenliklerde hatırlıyorum.

parmaklarını gökyüzüne kaldırıp güneşi kapatmaya çalışıyorsun.

ben pürdikkat seni izliyorum.



16 şubat, çarşamba, 2022