Yazamayacağım bir şiirde yaşamak istiyorum. Sürekli şu anda başka bir yerde olsaydım mutlu olurdum diyorum. Farklı bir şey yapsaydım yeni birini sevseydim ya da bilmiyorum normalde hayallerimi süsleyen bir yerde bulunsaydım daha
mutlu olurdum gibhissediyorum. Ama bize mutluluk bulunduğumuz yerdir diye öğretilmedi mi? Peki ben neden gittiğim yere öfkeyi götürüyorum? Hüzün,endişe, sinir neden benimle birlikte? Neden bana nasıl mutlu olunur öğretilmedi? Şuana kadar bana bakan bu gözler öğretmedi mi hepsini? Taş olsa çatlar dağ olsa yarılırdı ama beni neden susmak zorunda bıraktılar? neden yüzüne baktığım herkes sırtını dönüyor bana? ne yaptım ben? Neden çölde bir damla su vermezler bana, hacca giden kervanı mı yaktım? Babam ailesine karşı sertti, annemse başkalarının acılarını paylaşırdı. Günün birinde bana kalan sertliği kendime kullandım. Babam gibi çektirende annem gibi çekende ben oldum.
duşya.
