Zarfını açtım kalbinin

Katlanmış, kanatlanmıştı

Bir suya baktım bir yüzüne

Yüzünün suyu hürmetine sığındığın bütün sulara inandım

Yine böyle inandığım bir güle ismini fısıldadım

Öyle sevindi ki kızarıp güldü

Ben olsam utancımdan ağlardım


Nasıl ki yıkamışsın kırılmış saçlarını

Hesabını tuttuğum bir kavuşmanın

Sırf harfleri ziyan olmasın diye

Derin bir dalgınlıkla, ben de öyle

Ve çok bulanık suların hatırına

Yüzünden geçen ırmağın ahengi bozulmasın diye

Tuttum, bir güne zamanı hatırlattım

Dündü

Ben olsam inan çok utanırdım


Yanıldığım dağlarda senin izlerin de varmış

Geçerken gördüm, yükseliyordum

Kanatlarım altındandı ve gelinliğin nasıl mor

Bir yüzüne baktım bir kendime

Dedim ben bu kalbe konacak ne yaptım?

Bunu gidip öylesine bir ölümlüye anlattım

Güldü

Ben olsam yaşadığımdan utanırdım