Öpünce iyileşmeyen yaralar

Gidince geride bırakılamayan şehirler

Peşimdeler sevgilim,

Yaşamın ucu bucağı yok...

Evren kayıyor ellerimden,

Baktığım pencereden silik ve bulanık fırlatıyor kendini gözlerime.

Gözleri görmeyen birinin iğne deliğinden iplik geçirmeye çalışması kadar zor artık,

Nefes almak.

İçimde katran tutmuş kıtalar,

Ayak basılmamış topraklar var.

Sevgilim,

Dağları görüyoruz,

Peki ya dağların ardını?

Yolunu unuttuğumuz sokakları...

Kavgam uzuyor sevgilim 

İlk yumruğu kim attı bilmiyorum.

Her yeni güne umutla başlamanın yükü de nasıl ağır geliyor çilli omuzlarıma bir bilsen.

Bugün sağım solum,

Kargaşa, 

Burası göçten hallice.

Bir şeyler oluyor, 

Olup bitiyor.

Durmasını da engellemiyorum.

Ama n'olur konumuzun bununla alakası olmasın.

Dünya dönmeye devam ediyor sevgilim.

Sen dönmemekte ısrarcısın,

Zakkum ağacı kokulu birkaç şiir.

Bırakıyorum,

Sana ve dünyaya.

Döndüğü için,

Dönmeyi öğrenemediğin için.