Zaman çok mu geçti?

Umut denilen kelimenin her zerresine ihtiyacı olduğum bir dönemdeyim. Her şeyden bıkmış herkesten uzaklaşmak istediğim bir dönem. Hep bir halsizlik hep bir burukluk var içimde. Sevdiğim insanları korumak adına hak etmediğim çok şeyler  yaşadım.

Zaman çok geçti alışkanlıklarımdan vazgeçtim. Gördüğüm her kötülük göz kapaklarıma birikiyor.

Kaçmak istiyorum. Çözümün bu olduğuna inanmıyorum ama korkmaya başlıyorum sevdiğim insanlardan vazgeçmekten ve bunları istemeyerek yapmaktan. Korkularımdan arınmak için belki de bilemiyorum.

Zaman çok mu geçti? 

Hatırlarımda çok nadir şeyler var artık .Güzel olanı unutmaya başladım. Hayat mı çabuk geçiyor ben mi yaşlandım.

Günden güne çürüyor bedenim. Duvarlar üstüme geliyor boğuluyorum. İçim içime sığmıyor. Zaman çok mu geçti? Eriyor gibiyim, bıkkınlık diz boyu her geçen gün azap gibi kesiklerim geçmişimden hatırlar barındırıyor  ama belki de  bir yenisini eklemeliyim, bilemedim. Ölmek çok mu acı verir? Sence denemeli miyim? ilk değil ama belki bu sefer son olur. Zaman çok mu  geçti? Ben tükendim. Varlığımı hissetmiyorum, üşüyorum, içim titriyor daralmalar bitmek bilmiyor. Dünya dönüyor belki ama zaman çok geçti üstümden yaşamak ağır geliyor. Gayri ihtiyari ellerimden tutabilecek tek bir fert yok. Hayatım hep tek başına dik durmak üzerine kuruldu ve bu bana acıdan, ihanetten, yalandan ve değeri beş para etmez insanlardan başka hiçbir şey vermedi. Pişman mıyım? Asla! Ama Zaman çok geçti üstümden. Ve bence ciğerlerim dumandan bu kadar acıyı içine çekerken düşler ülkesine bileti çoktan kesti.


Ve ben kederimden rahat bile edemediğim bir yastıkta gözlerimi yumuyorum.

 İyi Geceler…