Çiz üzerini şu karanlığın,
Kalbime bıçak gibi saplanan şeyler var
Fanusa hapsedilmiş bir balık gibi
Aklım yok başta, yerim dar
Çarpıyorum soğuk camlara
Pis sular içinde kalmışım sanki
Kırıp çıkamıyorum temize
Bir el ver, beni kurtar
Gideceğim yerleri yıktım da geldim
Kaldığım yerde varlığım iğreti
Anlatacak şeylerim var, lügatım dar
Bir ihtimal kucaklarsın
Sen ne güzelsin; Benimse çirkinliğim aşikâr
Bir kurşun gibi gir aklıma
Bak burdayım, henüz ölmedim
Fazla olur şiirlerim, haddini aşar
Kırılsın kalemim; ben yazmadan da söylerim
İhtimallere zaman dar
Omzumdan öp bir kere
Silinsin tüm olmazların izi
Ardımda iz bırakmadan geldim, yersizim
Bu şehir bile artık beni tanımaz
Oysa kaldırımlarında hala gözyaşımın nemi
Bir sevgili gibi ayazını okşamışlığım var
Zaman dar, duy beni
İçimde yüz yıllık bir yaşam hasreti
Belki kucaklarsın, bir yıldız kayar
Bu şehir artık sevmiyor beni
Bileklerimden öp bir kere
Hatırlamak istiyorum kalbimi
Belki o da terk etti beni !
