Ölüleri görüyor, kapattığında gözlerini-

Sekizinde bir çocuk.

Sarı saçları, dalga dalga. 


Bir yaramazlıkla şahit olduğu tanımsız bin ceset.

Binine de sarılıp uyuyor,

Milyonlar oluyor da çığlıklarla uyanıyor,

Ruhu kırışıyor ilmek ilmek

Ve o-

Sekizinde bir çocuk. 


Ne dersin Pollyanna-

En güzel yaşları mı mahvediyorduk? 


Bir elinde pamuk şekeri ve diğerinde macunla,

Çocuk.

En çok da çocukken sevmezdi çocukları. 


Süründüğü ağır ve silinmez boyalar,

Bebeksi teninde kadınsı kokular,

Yastıklardan ve çarşaflardan evinin arasında-

Doğurup okuttuğu plastikten çocuklar,

Şakacıktan demlediği çaylar ve-

Evciliğinde dahi yer alamayan babalar,

Atamadığı çığlıkların yarattığı yıkımlar. 


Şimdi değil ama-

Çocuk,

Çocukken hiç sevmezdi çocukları. 


Zaman geçermiş,

Zaman dinlemeden.

Zaman tek katil zannedilir iken.


Ölecek kapattığında gözlerini

Yetmiş sekizinde ihtiyar.

Beyaz saçları, dalga dalga. 


Gördükleri gibi ölü, soluduğu kadar soluk.

Benzi atmışken dökülecek dudaklarından

Son birkaç kelam:

"Allah'ım, al artık canımı!" 


Ne dersin Pollyanna-

Var mıydı her yaşın ele gelir bir hayrı?


Bir elinde takılı serum iğnesi ve diğerinde de

Orta yaşında neredeyse can verecek-

Islak gözleriyle titreyen bir evladın dinç elleri.

Ölsün diye bakarken buruşuk ellere, 

Ölmesin diye ruhunu kurban edecek-

Neredeyse.

En çok da bu anlarda sevmem fotoğraf albümlerini.


"Allah'ım, al canımı!"

Dünyada bulamadığını ahirette aramaya medet,

Dilerim ki kavuş peygamberine ihtiyar-

Gerçekte yüzüne çarpacak gibi kapıları. 


*** 


Bir çağrının sesiyle hastane odasına doluşan doktorlar.

Şaşkın suratların derinlerinden inleyen feryatlar.

İhtiyar, kaldırıp başını baktığında

Kapının önünden geçen sedyeye-

Beyaz çarşafın altında,

Kapalı gözlerin ardında

Ve görülenin fazlasında 

Minik beden, ölü çocuk. 


Ölü çocuk, çocuk ölü.

Nasıl olur, çocuklar hiç ölür mü?

Bakın siz şu gerçeğe!

Çocuk, gözlerini kapattığında vardığı cesetlerin 

Karıştı arasına.

Hayat buymuş da olurmuş öyle şeyler diye. 


Zaman geçermiş,

Zaman dinlemeden.

Zaman tek katil zannedilir iken.