Dönüp bakıyorum da geçen zamana,
Gençliğimizi yitirmişiz bir yaman dağda,
Aslında çağırmıştım seni imdada,
Gelmediğin gibi etmedin veda da.
Arkadaş madem herkes, her şey yeniliyordu zamana,
Karşı çıkmalıydı bu kavrama,
Bir ihtilal gerekliydi, bu mahkeme-i idama,
Hoş! Sana mı kaldı derler de adama;
Varsın desinler! Ben karşıyım bu nizama.
Saat 10’u 10 geçiyor, ihtilalden önce son kez bakıyoruz zamana,
Bari bunu getirmeyelim ihmale,
Belki bu Ramazan hiç olmazsa Şevval’e,
Hedefe ulaşamasak da ulaşırız timsale…
