Ne beklediğini bilmeyen sözler toplamıyım sorsanız
Hevesim daha derine çakılır içimdeki yurtsuzluğun hükmüyle
Gördüğüm yeni yerleri bir daha bulamam ben
Çözümü olmayan bir denklem gibi tanımsız çıkar hesaplarım
Arada oturup içimdeki taşları boyarım
Yoluma engel omzuma yük olanları özenle seçerim içlerinden
Ellerimle bozarım
Ellerimle bularım,
Zehirli acı bir kök boyasına
Bu eller değil mi
Zamane çaresizliğimi büyüten
Yüreğin garip kanatlarına kahrı yükleyen
Küçük bir selam samimiyetiyle sığınıyorum yaşama artık
Bir gün gidecek olmanın hüznü varsın sızlatsın
Kalmanın bir ehemmiyeti varsa
Kalmak bahçesinde cıvıldayan çocuklar varsa
Varsa canın içinde salınan kokulu nergisler.
