Açılmayacak kapıların ardında bekleyenler
Güvenmenin, sevmekten önce geldiğini anlayanlar
Kalabalıkların sahteliğinden yalnızlığın yatıştırıcı kollarına koşanlar
Konuşmaktansa artık susmayı tercih edenler
Kendini kaybetmekten bir daha bulamayanlar
Güne aynı şarkıyla başlayıp, aynı şarkıyla bitirenler
Hep aynı fotoğrafa bakınca yanakları ıslananlar
Nereden başlarsa başlasın kendisini hep aynı noktada bulanlar
Uykuları kaçıran düşüncelerle başa çıkmaya çalışanlar
Zannetmenin tokat gibi çarpan gerçekliği ile yüzleşmek zorunda kalanlar
Zamanın sadece boşlukları doldurmak olduğunu fark edenler
Geriye dönebilmenin imkansızlığı ve boşunalığının acı gerçekliği içinde
Sabahı gece, geceleri sabah edenler...
Ve sabahın geceyi kucaklayışında umutların yeşerdiği topraklarda yürüyenler
Kırık dökük düşlerini toplayıp yeniden başlayanlar
Hayatın labirentinde kaybolmuş olsalar da
Bir çıkış yolu bulma inancını yitirmeyenler
Şimdi aynaya bakıp son durağın çoktan geçildiğini fark etme zamanı,
Zira dün gibi bu gün de bitti, bitiyor...
Resim: Nighthawks, 1942 by Edward Hopper
