Hayat bazen size güzel hissettiren şeylerin ne kadar sahte ve geçici olduğunu, belki de sadece örtülü saf kötülükten olduğunu gösterir. Peki nasıl olur da bu kadar körleşiriz? Tam karşımızda bulunan kişinin ya da kendimizin içinde bulunduğu durumun kötü olduğunun farkına varmadan bu denli büyüsüne kapılırız. Daha önce hiçbir güzellikten haberdar olmamışsak kesinlikle bu böyle. İlk büyüleyici an, hayallerimizdeki senaryolara benzeyen en yakın tüm anlar bizi içine çeker. Gerçekliğinden ve kalıcılığından şüphe etsek dahi sadece ana teslim olmak isteriz. An, iyisiyle kötüsüyle birçok anı bırakır. Geriye sadece gülümseyerek hatırlayacağımız anlar kalsın isteriz. Zaman akmaya başlamıştır fakat zamanın bir ruhu yoktur. Zaman o andan itibaren daha da acımasız olmaya başlar. Tüm iyileştiriciliğini bir kenara bırakır. Daha çok yaralar. Bazı şeyleri zamana bırakmanın hata olduğunu ancak geçtiğinde anlarız.
