Zamanında tanıdığım biri vardı.

Beyaz teni ve kıvırcık saçları,

Denizi anımsatan kokusu ve tatlı suratı

Beni benden aldı, ömrüme ömür kattı.


Bana baktı ışıldayan kahve gözleri,

Uzattı yumuşacık pamuk elini,

Karanlık düşlerimi, solmuş tenimi

Paramparça kalbimi, kanlı cildimi,

Ölü bedenimi ve kaybolmuş kişiliğimi,

Şefkatiyle tek hamlede sildi, sanki bir şey değildi.

Sımsıkı sarılması hepsine yetti.


Bir ağaç gölgesi, ve sevdiğimin saç telleri

Islak çimenin sezgisi, sanki o da sarhoş

Denizin esintisi ve ona karışan kokusu,

Gözlerim kapalı da olsa dinlediğim huşu

Huzur kaplı dünyam, sanırım cennet bu


Umarım senin için de bu kadar güzeldir

Gördüğün manzara hepsine bedeldir

Herkeste senin gözlerin, hüzünlü bir serap

Yalnız gözlerim de sana adanmış birer nehir


Şimdi senden kalanlara bakıyorum bir başıma

Dünyayı yıkardım güya zarar gelse kaşına

Elimde tek bir sümbül dikmek için yanına 

Neye fayda sarılıp ağlasam mezar taşına