Yıldızların ardında bir ışık görmekte, yıldızların altında ise ölmekteyiz. Bende ne dökecek kan, ne de gözyaşı kalmıştı. Canım: Sen ve ben; sarılmaya çalışan iki kirpi gibiyiz. Elbet gafletimiz bir gün bitecek, aynı sen ve ben gibi. Bu karanlıkta kanayıp, dikenlerimizden kurtulmak ya da kendi yollarımızda, ayrı karanlıkları kanatmak arasındaki doyasıya seçim, mutluluğumuzun hüznü, belki de celladın cezası. Elbette bana çokça dökülecek bir şeyler veren, aslında hiç var olmamış ve asla koyacak yer bulamadığım, benden kopan senin o ilk parçan, seni kaybedişimin ancak yalnızca; ayaklarımın yere basışı, yanılsamanın tek sonu, bana duyulan son umudu; olabilirdi, yine de bizden olamazdı. Bu bir elveda ama sonuncu değil. Hoşça kal tatlı yarim.
5 Haziran 2022
