Kalemim ben gibi değil, öfkesi de yok kini de,
Size hiç anlatmayacağım öfkemi de kinimi de.
Tek derdim ayakta tutabilmek bu paslı bedeni,
Günahım kadar sevemedim bu maskara düzeni.
Hıyanete emanet ettiğim kalbimden sıçrayan şu zan,
Elimde kötü şiirlerimden ve senden bana tek kalan.
Altı üstü yok! İçerisi yalanlardan yılmış bir talan,
Sherlock olmalı içimde bana dair sağ bir şeyler bulan.
Kalbini aşka boğduğum okyanuslar artık zararsız,
Okyanuslarım çekildi kalbinden, bakakalma kararsız!
Hep sana geldim, ucu yanık betimlemelerle yalansız.
Sensin, hayatım boyunca gördüğüm en büyük kansız.
Aslında Mecnun da sevmedi, bir ben sevdim seni,
Toparlandım taşınıyorum, sakın ha dönme geri!
Bu kez de geride kalanlar yerden toplasın kendini,
Daima ileri! Onur hayallerine hiç sırt çevirmedi ki.
