Aklımız bir olmayana takılmasın bu akıntıya kapılmak için. Ardı ardına sayarız bir de, şu da varları. Olmazları görüp öylesine bir meyilleniyoruz ki olabilecek iyi şeyleri de fark etmediğimiz yetmiyormuş gibi etrafa da saçıyoruz bunu. Saçan kişinin hissiyatı geçiyor bunları duyanlara, okuyanlara. Olmayacak zaten, sevmemişsin zaten diye derin anlamlardan, o yıkılmışlıklardan kendimize pay çıkarıyoruz garip bir şekilde. Sonra kendi zatenimizle başlayan cümlelerimizi istemsiz kurmaya çoktan başlamış oluyoruz. Hadi hayırlısı, bu cümleleri yazarken bir hayır kaldıysa tabii. Zatenlerin akıntısına kapılmamak üzere kendinize iyi davranın!