Döküyorum aklımdan geçenleri
Her zaman olduğu gibi
Bir aşk mektubu sanki
Sadece içimdeki sevgi
Çok konuşmadık bile seninle
Altı üstü iki ya da üç cümle
Yeter mi bu kadarı sevmeye
Seni daha çok tanımalıydım belki de
Sensiz düşünceler ruhumu darlıyor
Güneş bile sensiz doğmuyor
Geceler sensiz bitmiyor
Bana kendimi yanlız hissettiriyor
Ellerini tutabilsem keşke
Kokuyorsun sanki menekşe
Seni sevmek için bulamadım tek bir gerekçe
Gerçek aşk bu herhalde
Girdiğim tüm yollar çıkıyor sana
Sonu olmayan bir yola
Belki hiç gerçek olmayacak bir hatıraya
Kafamda kurduğum bir ana
Anlamsız kelimelerime anlam oldun
Seniz anca olurdum yanmayı bekleyen bir odun
Ama senle oldum bir mecnun
Sanki susuz çölümde ki suyumdun
Düşünemem sensiz bir hayat
Belki de bendeydi kabahat
Bulsam da açılmak için bir kaç fırsat
Yapamadım. Bendim korkak
Görebilcek miyim acaba tekrar seni
Tanıyabilecek misin beni
Diyeceksin belki de rastgele biri
Sana en uzaktaki en yakın kişi
