Halbuki en sevdiğim oyundu körebe...

çocukların ebe değilim! ebe değilim! dediğinde, ebe olarak ortaya atlayan, ebe olup gözü kapalı özgürce koşan bir kız çocuğuydum ben. Çünkü bilirdim, oyun bitince yeşil gözlerimin önündeki karanlığın kalkacağını, o karanlığın sonsuz olmayacağını. Nereden bilebilirdim ki! gözlerimi dünyaya sonsuz kapatacağımı, neşemi, sevdiklerimi, en sevdiğim oyunumu benden alacaklarını...

Cesur bir kızdım ben. Gözüm kapalıyken bile korkusuzca koşardım. Öyle ki arkadaşlarımı yakalayayım derken Yusuf abime çarpmışım farkında değilim. Ben yakaladım! yakaladım! diye bağırırken arkadaşlarımın bana güldüğünü fark ettim. hafifçe boyuma eğildi Yusuf abim, canım abim... yazmamı indirdi gözümden, gülerek gözlerime baktı. O kadar mutluydu ki. onu son kez o kadar mutlu görmüştüm. Bir evladı olduğunu söyledi. Adı da İsmail'miş. onu çok sevmem gerektiğini ve sahip çıkmam gerektiğini söyledi. Sanki o da hissetmişti. Mutluluktan mıydı bu göz yaşları? yoksa hissettiği o şehadet kokusundan mı?

O akşam dedem elleri kanlı geldiğinde anladım İsmail'in yetim kaldığını. Ne istemişlerdi senden, yetim koydukları kırkı çıkmamış bebeğinden? ne istemişlerdi 6 yaşındaki benden? Ne istediler gözü yaşlı binlerce çocuklardan, analardan, babalardan, Müslümanlar dan? Ne istediler Filistin'in özgürlüğünden?

Ben 6 yaşında İsrail başkanı Isaac Qwen tarafından oğlu için gözleri alınıp kör bırakıldım. Gözlerimi bu uğurda kaybettim ama onları kaybedince daha iyi görmemi sağladı rabbim. Onlar benim gözlerimi alabildiler ama aklım, ruhum da burada ve bu dava üzerinde olacak, şehit dedemin öğrettiği gibi. Biliyor musun dedeciğim? senin vefatından sonra İsmail abim bizim ve tüm şehit olan Filistinli kardeşlerimizin intikamını almak için kendini bir bombanın kumandası yaptı. hem de İsrail konsolosluğuna bomba yüklü arabayla girerken, alevler içine bakan nişanlısı Zeynep öğretmenime rağmen...

Bir tek rabbimin emaneti Kudüs'üm, Yusuf abimin emaneti bebek İsmail'im kaldı. 6 yaşında İsmail'e anne, bu topraklarda da âmâ biri oldum. Geride görmeyen gözlerim ve durmadan salladığım bir beşiğim var. Dilimde de tek sözcük.

Her şeye rağmen,

BİR GÜN MUTLAKA SENİ GÖRECEĞİM MESCİDİ AKSA! ÇÜNKÜ KUDÜS BENİM TOPRAKLARIM...