Zihin... Kapalı bir kutu.
Bahçeli bir evde geçen çocukluk çağları ardından bulunan oyuncaklar biriktirdim.
Oyun oynanan esnada bırakılmış oyuncakların yıllar sonra ellerimle eşelenen topraktan çıkışı, hazine avcılarının heyecanıyla kapışır gibi adeta.
Belleğe yer edinenler ruhumu o ana taşımakta bir hayli ısrarcı.
Oyun bitmedi.
Müstakil evimizim yer aldığı ormanın yeşilliği ve ağaçlar arasından görünen göğün maviliğindeki dinginlik belleğime kazınmış.
Zihnim mavi bir kutu.
Oyunda var olduğum müddetçe paslanmış bakır kilidim hep açık kalacak.
Oyun bitmedi, zihnimdekiler beni çocukluğuma götürüyor ve oyun ruhumda devam ediyor.