Hayatında söylediğin tek bir yalana inanılması
bundan sonra gerçek bir hayat
yaşamayacağını gösterir.
Düşündüm,
Düşünürken nefes almayı unuttuğumu fark ettim
Zihnimde nefes nefese kaldığımdandır.
En çok sevdiğin şarkıyı son kez dinleyeceksin
En sevdiğin kitaba son kez dokunacaksın
Gökyüzünü son kez içine çekeceksin
Asırlardır herkesin merak ettiği yerde olacaksın
Fakat belki de bir ruhun kalmayacak, puf!
Arkanda bıraktıklarının senden sonra neler söylediklerini
hiçbir zaman bilemeyeceksin
'Bilmek' derken?
Yalnızca evrende bir varlığı olanlar bir şeyler bilebilirler.
Zihnim bana bunları anlattı.
Tüm bu bilinmezliğin içinde
Son saniyelerimde
Çehov'un oyunundan bir söz aklımda kalacak:
"...ve bin yıl sonra insanoğlu bugünkü gibi yakınacak,
'Ah! Yaşamak ne güç!'
Ve hep ölümden korkacak, ölmek istemeyecek."
