Zihnimin ağrıdığı her gece hiç kimse olmak isterim

Bu sızıdan, bu buluttan

Akşamları yarın hükmeden bir avuç toz,

Kırdığım o ağaçtan tahterevalli,

Yatak odamda tıkırdayan topuk ezgisi,

Kopup geldiğim memleketin sokakları gibi çocuk eğlemek içindir 

Dedem hep "Ismarlama hac kabul olmaz" derdi.

Bu, dedemin beni anlaması demektir

Serde görünen karartı jilete yeltendiğinde 

Bildiğim en dargın kadından, 

Medet dilediğim doğrudur

Ne yazık, beni bir tek o anlıyor. 

Zihnime inanın iyi davranmadılar 

Zihnim şimdi çiçek söküyor, 

Zihnim, bu meselelerden vallahi mustarip Fırsat buldukça ağrıyor.

Geceyi yıkarsa sinek avlıyor.