Anne, baba, kardeş bile olsa kimse üzerinizde ve hayatınızın birçok alanında hak iddia etmemeli. Hele bazıları var ki; onların o bozuk, çürümüş ve narsist düşünceleri sizlerin yaşamına bu denli olumsuz etkiye sahip olmamalı. Olmaması gerekeni söylemek kolay gerçi. İnsan bütün bunları bilmesine rağmen kendisine yapılanları sineye çekip yaşamaya alışan bir varlık. Tepki gösteremezsin, çünkü tepki gösterip ortalığı yangın yerine çevirmek sadece onların hakkı. Sen bir hiçsin. Hiçbir şekilde yüzünü dahi asamazsın. Memnun olmadığın, mutlu hissetmediğin anlarda kendi halinde kalamazsın. Onlar ne zaman nasıl olman gerektiğini söylüyorsa o an, o olmak zorundasın. Kabalıklarına ve iç yakan cümlelerine sessiz kalmak zorundasın. Dayanamayacağını düşündüğün zamanlarda çılgına dönme hakkın var sanıyorsan, yanılıyorsun. Sen bir hiçsin. Delirmeye bile hakkın yok. Sen hep idare eden olmak zorundasın. Patlama noktasına geldiğini hissettiğin anlarda bile, içindeki fırtınaları tek başına dizginlemekten başka çaren yok. Dilinin ucuna gelen ve kusmak istediğin o cümleleri zehir gibi tadına rağmen büyük bir ustalıkla yutmak zorundasın. Haksızsın, ama haksız olduğun için değil, üzülmeye dahi hakkın olmadığı için.
