Bir zarîf sözün kalbi, yaşla dolu.

İçim, toparlanıp gidiyor buralardan.

Müphem ve ağrılı yolculuklara...

Sonu gelmeyenlerin sonsuzluğuna.

Damarlarımda dolaşan yorgun kanın,

Gözlerimi ferlendiren gücenik umudun,

Sabırla yüzümü okşayan dilsiz güneşin hatırına!

Bir dala tutunmazsam yere yığılacak ömrüm.

Susarken konuşuyorum, acı acı.

Bil ki zincirlerim, rûhumda.