Herkesin aynı noktada denklemlendiği bir zamanı yaşıyoruz. Bu bize birilerinin dayatmış olduğu evrenlere benziyor. İnsanlarda manasız bir rahatlamıştlık ve hoşnutluk hakim. Mutluluk sebepleri oldukça umutsuzca geliyor bana. ikiyüzlüklüklerini ve ihanetlerini ne kadar çabuk unutmuşlar diye şaşırıyor insan. Ciddiyetleri ne kadar yalansa mutlulukları ve umutları da o kadar yalan geliyor bana. İnançlarını anlamlandıramıyorum, inançsızlıklarınıda aynı şekilde sadece sabırsızlıklarını hissedebiliyorum tüm kalbimle . Kendilerini yalandan hayatlarını mutlulularını ve umutlarını pembe parmaklıklar ardında duvarlara zincirlenmişler gibi duruyor buradan.
