Bir gülüşe kanıp baharın geldiğini sandın
Sandığın gibi değil bu dalın budağın kırıldı
Çok derinden yandın
Açmaya korkar oldun kendi kuyunu kendin kazdın
Günler aylar gelip geçti sen yandığınla kaldın
Kurumuş toprağımda dikili cılız bir fidanım
Angarya koşarım gerekirse bakarsam o gözlere zarar ziyanım
Savrulur dururum kalamam daha da buralarda firarım
Kaçamıyorum kendimden bırakmıyor peşimi doluyor miladım
