Başaramıyorum... Ne yaparsam yapayım duygusal açıdan kimseye muhtaç olmayıp dimdik ayakta kalabilmeyi başaramıyorum. Sürekli başkalarının sevgisine, ilgisine muhtaç hissediyorum kendimi ve bu başkaları, karşı cinsten olunca oluyor mutluluğum. Beni bu hale getiren; babamın beni büyütüş şekli oldu, üvey annemle büyümem ve binbir zorluk yaşamam oldu. Şu an bu şekilde olma sebebim onlar olabilir ama ben düzelmek istiyorum artık. Ruhumdaki eksikleri başkalarıyla kapatmak yerine kendi kendimi iyileştirmek istiyorum. Psikolağa gitmem gerekiyor biliyorum, destek almam lazım. Nasıl bir yol izlemem gerektiğini bilmiyorum, kendi başıma bu yolda ilerleyemem şu an. Ama onun için de maddi durumumu biraz iyileştirmem gerekiyor çünkü şu an yeteri kadar param yok. Her şey çok berbat ve zor geliyor. Mutsuz ve yorgun hissediyorum. Biri bile beni sevmeyince kendimi dünyanın en sevilmeyen insanı gibi hissetmeyi aşamıyorum. Umarım bir gün hayatımdaki en değerli insanın ben olduğumu ve en önemli şeyin de kendimi sevmek olduğunu bilerek ve gerçekleştirerek okurum bu yazıyı...