Kapılar kapandı.

Zemheri ayaz dışarıda.

Gözlerin, soğuk otogarlardan geçiyor.

Son paramı titreyen sigara dumanına veriyorum.

Kıt kanaat geçinmeyi bildiğim sabahlarda,

Gökyüzünü seninle yıkıyorum.

Ve günü,

Yorgun paltosunda yırtıkları olan

Bir baba gibi

Yarım uykularla bitiriyorum.

Biliyorum,

Yokluğun gibi

Zor zamanlardan geçiyor ömrüm.


Beklemek diyordu birisi

Ölümün ikinci adıdır.

Geçen zaman sevdanın yasıdır.

Derin bir sessizlik sarıyordu sonra

Yokluğuna kaldırılan şarapları

Ve yarım bırakılan hatıraları.

Biliyordum,

Hiçbir hobi

Umut etmek kadar oyalamıyordu insanı.

Ve biliyordum

Hatırlanmaya değer hiçbir anıda

Geçmiyordu adım.


Kapılar kapandı.

Uzunca bir kış seni üşüdüm.

Akşam pazarları gibi yetim,

Sobalı evler kadar yalnız,

Kimsesiz kaldım.

Sesimi duymalısın.

Issız sokaklarımdan geçmelisin.

Biliyorsun,

Yokluğun gibi

Zor zamanlardan geçiyor memleketim.


Özkan Sünbül