KB

Ve şimdi aşk; gül bahçesindeki yabani otlar misali, yüreğimde eğrelti kalıyordu.

gün,

geceden daha kara şimdi.

yıldızlar

daha sönük ateşböceklerinden

huzur bildiğin

tüm evi saran kavrulmuş soğan kokusu,

genzini yakıyor artık

dalgal...

Juliet için Romeo hep gece gelen, ama ışık getiren biridir.
-Özdemir Nutku

“Öyle parlak bir ışık çağlayanı olurdu ki gözleri gökte
Gece bitti sanarak ...

üzerine titrediğim kim varsa

birer birer

yitip gidiyordu

avuçlarımdan.

beni parçalara ayırdın

gıkımı çıkaramadım.

gönlümün kırıklarını toplarken

yerden

parmak uçlarım kesilmiş

diken batıyor diye ağladım.

ruhumun bedenimden ayrılıp

yerlerdeki bana sarılası var.

gönül ya bu,

onu en hoyrat sevene kayar.

elimde seni mahvetme kozu

yüreğim Kabil’in kardeş sevgisi dolu

değil mi sevgilim

tekrarla.

insanın bir karında yattığıyla

yüreğinde yatırdığı

bir olmuy...

sen yaranın açık kalışını

benim merhemime

yeğliyorsun.

gönlüm alınmayı beklerken çürüdü.

karardı.

dualarımda adını zikretmeyi bıraktım.

sevdadan bahsetmeyin bana,

o romanı çoktan yaktım.