KB

soğuk ters bakışlarının

içime yağdırdığı karlardan haberin yok

ama

gör bak,

kasımın ortasında nasıl da çiçek açacağım.

bahçemin en güzel gülü

sarardın gittin

benim öz suyum yeşertmez ki seni

öylece kuruyup bittin

Seninle ben aynı nasihatlerle büyümemiştik. Yanlışın doğrusu aynı anlatılmamıştı bize.

Aynı değildik biz işte.

Senin yaşın yediydi, benimse yirmi iki.

Ağlamadım, direndim sandım, güçlü sandım kendimi. Gözyaşlarının içime aktığından habersiz.

Ne belli ne güzel büyüdüğü… Dolu dolu İstanbul koktuğu… Oysaki ben küçük şehrimin, dar sokaklı güneş görmez mahallesinde, yaşam savaşı vermekteyim.

sana verdiğimi düşündüğün küçük imtiyazlar, etimden kopardığım parçalardı.

Sarf etmek istediğin kelimelerin boğazına düğümlendiği,

Yaşların göz pınarlarına dolup da taşmak nedir bilmediği,

Ruhunun çürük kokusunun burnunun direğini...

benim yaram tuz ister

bağrına bastıkça,

kanamak ister.

unutma!

bizi en çok

en sevdiklerimiz üzer.

Yorgun bir ruhtum,

avare dolandım;

kimi sevdiysem,

toprağını ben kazdım.

Düşün ki bir atım, kırmışsın ayağımı; ama çekip de vurmuyorsun beni. Yüreğimde koşma arzusu, kıvrandırıyorsun; halbuki öldürsen, öldürsen sevgilim daha mesut...