Atakan Celisi

Ne yanar kimse bana âteş-i dilden özge
Ne açar kimse kapım bâd-ı sabâdan gayrı

İçimin karanlığında ayak sesleri var...

Yaz öğlesi... Bir havuz, fıskiyenin oyunu,
Konuşmaktan yorulmuş susan kuş, düşen yaprak
Uzakta bir çayırda Pan'ın çaldığı kaval.
Yaz öğlesi... Yemyeşil b...

Gezinirken odamda hem ileri hem geri,

Gittikçe ağırlaşır karanlığın süngeri

Tavandaki muslukta kurudu tüm ışıklar;

Görüyorum ben şimdi, görülmeyen şeyleri...

Bir gün sana bir kitaptan
Pencere açılacak, kim bilir
Hangi gün hangi kitap
*
Bir pencere uzak aydınlık
Orada göreceksin papatyaların
Papatyalar i...

Bağ-ı dehrin hem hazânın hem bahârın görmüşüz
Biz neşâtın da gamın da rûzigârın görmüşüz...