Boran Ergün

Denenirdi sırıtmak kırık üzgün aynalara

Ya da

Denenirdi güldürmek için yaşamak bir çocuğu daha

Oysaki

Dökülen yaşlar unuttururdu gülmeyi

Belki de çoktan...

Sen uçarken sisi gür gökyüzünde

Yeşermemiş bir çiçeğin tohumu ilişir gözüme

O ki uzanır boylu boyunca tüm gözlerden uzağa

Ve çaresizce bekler durur gökten...

Yanı başımda gün yüzü, bir sofra ve ölüm

Aceleyle uçuverir kara kuşuyla gün.

Sessizce yiter gözler, yiter gözler sessizce

Seslenir en derinden, en derinde...

Bir solgun dev çiçek,

Ardında iki küçük mezar.

Kimi yazar kaderini

Kimi mezarını kazar?