Cem Aslan

"Uğuldayan ve hep uğuldayan
bir orman kadar üşüyorum şimdi
yanlış rüzgârlar esiyor dallarımda
yanlış ve zehirli çiçekler açıyor
Kanımda kocaman göz...

Zaman şimdi bir kırık akşamın en tenha yerinde

Düşler hiç olmadığı kadar yara almış

Sevginin onardığı ne kadar çok şey varsa

Hepsi tekrardan dönmüş eski ...

"Düşünüyorum da
sanırım en büyük korkumuz olduğumuz gibi görünmek...
Yumuşacık kalbimizin fark edilmesi
nahif yönlerimizin keşfedilmesi cesaretsizliğim...